این روزها....

خدایا سلام..

امتحان و صورت سوال جدیدی رو ک برام نوشتی نمیفهمم..

بغض و غصه ی تونستن و درنگ و نرفتن...

بغض جاموندن و دلتنگی...

اما حالا بعد از امتحان و واگذاری امور به خودت ...و موفقیت ...ترسانم ...ب گمانم ک باید بمانم...ب گمانم باید انتخاب کنم..

 دلتنگم..ازینهمه گیجی و نفهمیدن امتحانت دلتنگترم..

راهنمایم باش..

مولایم ..

تویی ک از جایی ک گمان نمیکنی میبخشی..

بفهمان کدام راه صحیحترین است؟

باید بروم؟؟؟؟؟ این همان است ک میخواهی؟

میخواهی تا آنها خود را ارتقا دهند یا؟؟؟؟؟؟؟؟؟

یا نروم و خودم و نفسم را انکار کنم و تو را و رضایتت را بخواهم...و ملامت ها را خوش داشته باشم..

خدای  مهربانم مهربانی ات را روزی ام کن..مهربانی خاصت را...

بفهمان  بر منِ ناتوان از ادراک  حکمتت.....

خواهش میکنم..

چراغ راهی بفرست..

ترسانم و دلگیر و دلتنگ...

گاهی گمان میکنم اضطراب سراسر وجودم را گرفته..آن هم درست جایی که همه گمان میکنند بهترین نقطه و امکان است.........

خدایاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا میخوانمت با تمام وجود ...ابهامم را به تو میسپارم تا روشنی بخش راهم باشی........

مهربانا...

خدایا سلام ک نام توست...

در بی نهایت اندیشه ام ک مینگرم تویی ولی چگونه میتوانم بپذیرم ک خودم را محروم کرده ام از تو..

محرومم چون مکرر فراموشت میکنم و گم میشوم در هزار توی دنیای به ظاهر بی پایانت..

ک پایانش به دمی خواستن توست..و دیگر هیچ..

ک نزدیک است و گویا هرد لحظه در فراموش کردنش بر دیگری سبقت میگیریم..

دنیا حتی برای همین بچه مذهبی هایمان هم شده دنـــــــــــیــــــــــــــــــــــــآ...

برای همین دنیا عروسی های مجلل و مشاغل خفت بار و همسران زیبا رو و ساپورت و دماغ عمل کرده و 

روسریهای رنگین و آرایش و لباسهای بدن نماییی ک این روزها زنانه و مردانه هم ندارد...و دروغ و غیبت و ریا و تزویر و..........

ملاک روشنفکری میشود و اصلا هدف از آمدن گم میشود..

خدایا چگونه میتوان تو را داشت و تو را خواست و تو را هر لحظه دید و همه خط قرمزهایت را درید....

میشود..میدانم ک میشود..چون همیشه ی عمرمان خط قرمزهایت درحال شکسته شدن اند...

و تنها دلخوشیم به مهربانی و عطوفتت..به کرم و بخششت..به شبهای قدر و احیا و عرفه و نیمه شعبان و...

و تو مدام میخواهی یادمان بیاوری ک باید یادت باشیم برای داشتن نهایت خوشبختی ...و تو ب هر بهانه  ای میپذیریمان..می بخشیمان..و ما...

جقدر جاهلیم و ناسی..و چقدر عصیان گریم خدای همیشه مهربان..

حالا ک آمده ایم...بازهم ببخش به بزرگی خودت..

اما یادت باشد این بار بگذار برای همیشه یادت بمانیم..

خودت بیشتر ما را بطلب ب درگاهت...باور کرده ام ک این آمدنهایمان ب خواست و طلب توست...

همیشه مهربانم سلام...

دلم یجوریه..

آسمون دلم شاید یه حالی داشته باشه...شاید الان اومدم اینجا از مشکلات بنویسم..از دلتنگیا و..

اما فقط ی چیز نمیذاره ک این کارو کنم...

یادمه باخودم قرار گذاشته بودم....تو این وب ناله و زاری نباشه..

جای پای خدارو بجاش نیگا کنم...ک چقد تاحالا ب فریادم رسیده..

پس همین الان..یهویی...خدایااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا شکرت...بابت همه چی.....

خیلی دوسِت دارم.......

یه عالمه ممنونم ک هستی و دارمت....

خدای من

قبل تر ها وقتی از کنار واژه ها عبور میکردم..میدانستم هرکدام ممکن است زخم شود یا مرهم..

اما این روزها افسوس میخورم که ایکاش لحظه هایم به راحتی عبور نمیکردند..

کاش مجالم را از خودم سلب نمیکردم..فرصت تعمق در همه چیز...

قبل ترها بغض که می نشست گوشه ی گلویم..

زمینگیر که میشد زمینه ی آرام زندگی ام...

همه چیز قالب میگرفت..نماد میشد...میشد واژه هایی که آرامش میداد و آرامم میکرد..میشد مایه ی دلگشاییِ خودم...

اما این روزها حرفهایم..حرف میشوند و میشوند بادِ هوا.......

این روزها دیگر به خاطر نمی آیند...

ایکاش میشد ساعت برنارد داشت تا زمان را گاهی متوقف کرد..

ایکاش میشد ساعت زمان داشت تا گاهی به گذشته ها رفت تا درست تر ساخت دنیای حال را..کاش و...

همیشه لبریز که میشدم جایی بود برای سرریز شدنم..

اما این روزها خودم هم سرریز از خودمم و دیگر رمقی نمانده برای اینکه نگذارم از دست بروم..

با این وجود اینجا بودنم الان یعنی هنوز هم امیدی هست ..خدایا یاس از درگاهت عینِ شرک است..نا امیدم مکن...

دستم را بگیر تا برخیزم..زانوانم را قوت ده تا برآنان تکیه کنم...و بنام تو نیرو بگیرم..

که ویرانه جایی ست که تکیه بر خلق نمایم...

خدایا انسان بودن دشوار است اما همه چیز برای تو آسان است..انسانم کن..

خواهش میکنم...

سلام بر تو...

تویی که مولای مهربان همگانی..

تویی که به رویم نمی آوری نیامدن های همیشگی ام را....

از تو میخواهم بگویم اما بر دلم سنگینی میکند این خودِ خودم...

شاید ..شاید این حقیقت داشته باشد که باز هم دل تنگم که آمدم...

اما میدانی...

خوب تر از همه ی همه..همیشه این تو بودی که دستم را گرفتی...

درست همان یک لحظه ای که شاید اگر نمی آمدی..جایی بودم در همان نزدیکی های قعر جهنم...

نمیگویم این روزها ایمان آورده ام که دیگر جهنمی نیستم...نه...

اما میگویم باز هم کمکی میخواهم از همان جنس کمک ها..

ز آن سفارشی هایی که کارِ توسل و معجزه ات است...

میدانم آدم شدن من معجزه میخواهد...معجزه ای بزرگ..

اما همیشه خواهرم میگوید بزرگ بخواهم چون تو بزرگی...و بزرگِ من در برابر تو هیچ نیست...

نمیدانم حکمتش چیست...اما میدانم دیشب درست اتفاق افتاد آن تماس...

الو..

سلام

خوبی ***جان؟

ببخشید نمیدونم چی بگم؟

فقط میدونم حالم خراب شد..

میدونم باید دوباره به همونایی توسل کنی که همیشه میری درِ خونه شون...

فزند آدم جان باور کن مامانم گفته چرا به این دوستات که همیشه دعاشون میکنی نمیگی برامون دعا کنن..

و من الان اومدم حق دوستی مونو به قدر توانم بجا بیارم..

همین جا از شما عزیزی که به هر دلیلی این متن رو میخونید میخوام که برا خواهرِ یکی از دوستای عزیزم دعا کنید..

سرطان داره و دوتا بچه...

الان داشتم فک میکردم چقدر بی مادری سخته...

این ایام خیلی دور نیست از روزایی که مخصوص حضرت مادره....

تروخدا دعاش کنید..اصلا همه ی مریضا رو...

هرکی هرجوری بلده دعا کنه برای سلامتی مریضا..

میدونید الان چی ناراحتم کرد؟

اینکه برا همه چیز دعا میکنیم اما چرا برا ظهور آقامون واقعیِِ واقعی دعا نمیکنیم..ضجه و ناله نمیزنیم..

وای بر من که چقدر حقیرم...

خدایا 

اللهم عجل لولیک الفرج..

اللهم اشف کل مریض..

خدایا...

خدایا سلام..

سلامی به بلندای نامت تا ابد..سلامی به جاودانگی ات از ازل تا همیشه ی همیشه...

سلامی بی گمان به شرمساری های بی نشانه ام به درگاهت...

سلام میکنم ک چون نامت سلام است...

ک چون پاسخش واجب..

سلام میکنم ک روزی اگر کم اورده بودم "بیش از همیشه ی عمرم"، اگر گم شدم و اگر رهایت کردم یادت باشد ک سلامی داده ام تا همیشه..صدایت زده ام از هم اکنون برای تمام لحظه های عمرم.......

برای تمام ان لحظه ها ک در خاطرم هستی و تمام غفلتهایم از بودنت...

خدایا...میدانم و میدانی دردم را...

پس سخن به گزاف و دریده گویی نمیگشایم...

مرا همین بس ک هنوز ب قدر همین بودن های ناقصم کنارم می یابمت...

همیشه درست آنجا ک هیچکس راه نجاتم نبود...رهایی بخش بودی  برایم و نه تنها پرده ها را از آبرویم برنتافتی که حتی پرده داری کردی و....

همیشه شرمنده ات بودم و هستم...خدای من...هق هق های درگاهت را دوست دارم...

خدایا...مهربانا..میدانی..نمیگویم...

فقط بابت همیشه ات ممنون..

و برای همیشه ام خودت دعایم کن......

+مردم مظلوم جهان بالاخص یمنی های عزیز

+ فرج آقامون صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

+ سلامتی رهبر و مقتدامون 

+سلامتی و شفای مریضا...

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و اهلک اعدائهم...

دلم گرفته..

دلم گرفته خدایا...

الهی و ربی من لی غیرک...

این بار خودت برایم دعا کن...

همین...