گاهی باورم نمیشه..

۳۵ سال از عمرمو چقددددددر الکی از دست دادم...

فرصتهای رشد رو...بیکاریهایی که...

چقددددر احساس تهی شدن دارم این ایام...

حس کسی که گذشته ای نداره..

یا گاهی گذشته ی تلخی داره....

 

روزها و شبها سپری میشن و عین کسی که مدام آذوقه شو جبران نکنه و از همون آذوقه ی همراهش مصرف کنه و روزی تموم خواهد شد..

حس میکنم دارم تموم میشم....

 

و حس میکنم حتی رمقی برای فزونی خودم ندارم....

نه رمقی برای تقلا در من مونده و نه رمقی برای هرچیزی برای رسیدن....برای بهتر رسیدن...برای مسیر...برای...