این مطلب کپی شده....

خـــــــــــــدایا !

من همانم که گـــاه خنــــدانم، و گاهی گریـــــان.

گاه شکرگزارم، و گاهی در حال گله کردن.

گاه بنده توام، و گاهی بنده خویش!

خــــــــــدای همیشگی ام!

من مبتلا به گاه و بی گاههای همواره ام.

بیماری که همیشه به نسخه طبیب خویش عمل نمی کند!

اسیر خویشتنم؛

و گاه و بی گاههای اسارت گونه ام مرا در برگرفته است...

معبـــــــــــودا!

بندهای گاهها و بی گاههای زندان تنم را از هم جدا کن!

مرا به آغوش خویش دعــــــــــوت کن!

که تشنــــه ترینم به آن ...

تمام این گــــاه و بی گاههای مدامم را،

 ببخــــــــــش ...

به حق بزرگی و مهـــــــــربانیت 
الهی امین

کپی شده از:http://henasa.blogfa.com/

اینم واسه تبریک انقلابمون با تاخیر...

خدای من

قبل تر ها وقتی از کنار واژه ها عبور میکردم..میدانستم هرکدام ممکن است زخم شود یا مرهم..

اما این روزها افسوس میخورم که ایکاش لحظه هایم به راحتی عبور نمیکردند..

کاش مجالم را از خودم سلب نمیکردم..فرصت تعمق در همه چیز...

قبل ترها بغض که می نشست گوشه ی گلویم..

زمینگیر که میشد زمینه ی آرام زندگی ام...

همه چیز قالب میگرفت..نماد میشد...میشد واژه هایی که آرامش میداد و آرامم میکرد..میشد مایه ی دلگشاییِ خودم...

اما این روزها حرفهایم..حرف میشوند و میشوند بادِ هوا.......

این روزها دیگر به خاطر نمی آیند...

ایکاش میشد ساعت برنارد داشت تا زمان را گاهی متوقف کرد..

ایکاش میشد ساعت زمان داشت تا گاهی به گذشته ها رفت تا درست تر ساخت دنیای حال را..کاش و...

همیشه لبریز که میشدم جایی بود برای سرریز شدنم..

اما این روزها خودم هم سرریز از خودمم و دیگر رمقی نمانده برای اینکه نگذارم از دست بروم..

با این وجود اینجا بودنم الان یعنی هنوز هم امیدی هست ..خدایا یاس از درگاهت عینِ شرک است..نا امیدم مکن...

دستم را بگیر تا برخیزم..زانوانم را قوت ده تا برآنان تکیه کنم...و بنام تو نیرو بگیرم..

که ویرانه جایی ست که تکیه بر خلق نمایم...

خدایا انسان بودن دشوار است اما همه چیز برای تو آسان است..انسانم کن..

خواهش میکنم...

سلام بر تو...

تویی که مولای مهربان همگانی..

تویی که به رویم نمی آوری نیامدن های همیشگی ام را....

از تو میخواهم بگویم اما بر دلم سنگینی میکند این خودِ خودم...

شاید ..شاید این حقیقت داشته باشد که باز هم دل تنگم که آمدم...

اما میدانی...

خوب تر از همه ی همه..همیشه این تو بودی که دستم را گرفتی...

درست همان یک لحظه ای که شاید اگر نمی آمدی..جایی بودم در همان نزدیکی های قعر جهنم...

نمیگویم این روزها ایمان آورده ام که دیگر جهنمی نیستم...نه...

اما میگویم باز هم کمکی میخواهم از همان جنس کمک ها..

ز آن سفارشی هایی که کارِ توسل و معجزه ات است...

میدانم آدم شدن من معجزه میخواهد...معجزه ای بزرگ..

اما همیشه خواهرم میگوید بزرگ بخواهم چون تو بزرگی...و بزرگِ من در برابر تو هیچ نیست...

نمیدانم حکمتش چیست...اما میدانم دیشب درست اتفاق افتاد آن تماس...

الو..

سلام

خوبی ***جان؟

ببخشید نمیدونم چی بگم؟

فقط میدونم حالم خراب شد..

میدونم باید دوباره به همونایی توسل کنی که همیشه میری درِ خونه شون...

فزند آدم جان باور کن مامانم گفته چرا به این دوستات که همیشه دعاشون میکنی نمیگی برامون دعا کنن..

و من الان اومدم حق دوستی مونو به قدر توانم بجا بیارم..

همین جا از شما عزیزی که به هر دلیلی این متن رو میخونید میخوام که برا خواهرِ یکی از دوستای عزیزم دعا کنید..

سرطان داره و دوتا بچه...

الان داشتم فک میکردم چقدر بی مادری سخته...

این ایام خیلی دور نیست از روزایی که مخصوص حضرت مادره....

تروخدا دعاش کنید..اصلا همه ی مریضا رو...

هرکی هرجوری بلده دعا کنه برای سلامتی مریضا..

میدونید الان چی ناراحتم کرد؟

اینکه برا همه چیز دعا میکنیم اما چرا برا ظهور آقامون واقعیِِ واقعی دعا نمیکنیم..ضجه و ناله نمیزنیم..

وای بر من که چقدر حقیرم...

خدایا 

اللهم عجل لولیک الفرج..

اللهم اشف کل مریض..

دلم.....

دلم یه عالمه حرف داره..

حرف دارم و نمیتونم..انگار خیلی عجیب شدم..با اینکه وقتشو دارم..حرفشو دارم ولی دیگه نمیتونم بنویسم...مثل خیلی قبل....

 مثل اون روزا ک تازه بلاگفا ساخته بودم..

مثل اون وقتا که سعی میکردم تا یه اشک میخواست بیاد در اتاقمو قفل کنمو آروم و بی صدا بی قراری دلمو خالی کنم رو صفحه کلید...

مثل سالها قبل...

فقط دلم.....کمی التماس دعا میخواد...

دلم میخواد ک قرعه ی کار به نام من دیوانه بزنند.....

عبرت...

بسم الله الرحمن الرحیم

اعوذ باالله من نفسی

خدایا به تو پناه میبرم از نفس خودم...

درست همین دیشب بود..که بعد یه روز پر کار "آماده کردن چنتا چیز میز مثلا هنری"که کلی خودمو تحسین کردم بخاطر انجامش ...

داشتم میومدم ک در شیشه ی رنگم رو ببندم که مبادا ی وقت بریزه...."راستشو بخواید بیشترشم هدفم این بود شخص دیگه ای نریزدش"

ک یهو...وااااااااااای ..درست فهمیدین خودم باعث شدم بریزه اونم کجا روی فرش دست باف و......

یه عالمه بوووووووو..یه عالمه گند زدن.....یه عالمه.......همه ی اینا ب کنار...

داشتم فک میکردم ک چقد بده قصاص قبل از جنایت کردن...چی فک میکردم چی شد...

و از طرفی برام مصداق این بود که لذتایی که براشون ی عالمه تلاش میکنیم چقد میتونه زوووووووووووود گذر باشه واقعااااااااا...

و همچنان ریشه ما انسان ها انگار که از نسیان بودنش رو میخواد ثابت کنه......اینکه همه ی این عبرتها رو میبینیم و باز درس نمیگیریم...

به  فرموده حضرت مولا علی علیه السلام....چه بسیار است عبرتها و چه اندکند عبرت گیرندگان!